Het is in wezen een heel simpel beeld. Een open tuindeur, een lucht en wat bosschages. En dan natuurlijk een tafel met het juiste damasten tafelkleed en de twee potten erop.

Maar simpel is nooit eenvoudig zoals ik inmiddels wel wist. De tuindeur was verre van standaard, bouwmarkten hadden die niet in het assortiment. Na een dag zoeken heb ik besloten die hele deur te faken en als decorstuk te maken met balken, houtjes en witte lak. De ruitjes besloot ik eruit laten: er waren toch geen reflecties in het glas op de voorbeeldfoto te zien dus niemand zou die missen.

Van de tafel met de mayonaisepotten waren geen poten in beeld. Daarom kon ik de tafel suggereren door een plank wat gestapelde melkkratten* te leggen en daarop het tafelkleed te uit te spreiden. Overigens was het tafelkleed zelf niet zo meewerkend. Het kwam rechtstreeks uit de winkel en dan zit het heel strak in de verpakking met scherpe vouwen op plekken waar je ze net niet kunt gebruiken. We hebben het tafelkleed in een teil water gedaan en het daarna te drogen gehangen. We zijn het gaan strijken op het moment dat het nog klam was. Dat is het beste moment. Op de hoogste temperatuur en met een keukendoek ertussen zodat er geen schroeiplekken in konden komen.

Het licht was eigenlijk nog het minst lastige in dit geval. Een groot spanscherm met kaasdoek met daarachter de grootste studioflitser** die ik had leverde een heel mooi zacht licht dat overeenkwam met zoals het op de set was geweest.

*   Melkkratten zijn zwarte plastic kratten die heel mooi stapelbaar zijn en ze zijn onverwoestbaar. Bij Hans Kroeskamp had ik geleerd dat je er hele podia mee kunt opbouwen.

** Ik had op dat moment een Strobe 5000WS flitsaggregaat. Daar komt een enorme hoeveelheid licht uit. Het was een ding waar je ontzag voor moest hebben. Het had grote knoppen waarmee de capaciteit verdeeld kon worden over verschillende uitgangen en er waren allerlei handelingen die je moest verrichten om er veilig mee te werken. Het ampèrage dat door de kabels heen ging was heel hoog. Er ging een verhaal over een fotograaf die een keukentrap op de kabel had staan waar het rubbertje niet meer onder zat. Hij stond op de trap en was op slag dood toen de flitser afging. Of het echt gebeurd is weet ik niet maar je ging er daardoor wel voorzichtig mee om.