Rijk en ik waren al jaren goed bevriend. Ik had eerder al een paar mooie klussen met hem gedaan voor Calvé en l'Oreal. Maar dat was tijdens vette jaren, en die waren voorbij. De zaken gingen niet zo goed meer, ik had mijn prachtige studio in de Amsterdamse Jordaan moeten opgeven en ik kreeg eigenlijk alleen nog opdrachten omdat het me werd gegund. Die opdrachten deed ik dan in een gehuurde studio of, als er maar weinig ruimte nodig was, gewoon thuis in mijn woonkamer in Haarlem. Zo ook deze klus voor Heineken. 

Ik had bij Hans Kroeskamp heel goed geleerd om bier te fotograferen en daarvoor het perfecte schuim te maken dus dat kon het probleem niet zijn. Maar dit was Heineken. En Heineken had daar speciaal iemand voor in dienst. Die ging van opdracht naar opdracht en die had al heel veel studio's van binnen gezien. Maar dit was anders. Mijn woning bevond zich op 2 hoog in het Haarlemse Rozenprieel en was nu niet precies het toonbeeld van netheid. Ik gebruikte de woning ook als schildersatelier en het was eigenlijk gewoon een bende.

Op de dag voor de fotografie bouwde ik op de huiskamertafel de set op, precies zoals ik dat met Rijk had afgesproken. Om 10:30 werd er aangebeld. Daar stond een keurige man in een Heineken overall. Hij had een klein fustje bier bij zich en een ingewikkeld tapapparaat. Hij ging mee naar boven en was verbijsterd. Dit had hij nog niet eerder meegemaakt. Maar toen ik het licht aandeed was hij wel verrast dat het er allemaal in een keer goed uitzag. Ik vertelde van wie ik het vak geleerd had en toen was ie wel meteen overtuigd. Hans Kroeskamp was iemand met wie hij al vele vele shoots had gedaan. De foto was daarna in minder dan geen tijd gemaakt. Voor de lunch kon hij alweer naar huis.

Ik heb daarna niet veel opdrachten meer gedaan. In maart 1998 werd het faillissement uitgesproken. Precies tien jaar nadat ik me inschreef bij de Kamer van Koophandel.