Nadat ik samen met Jacques de Koning in opdracht voor IKON televisie een serie animaties met barbiepoppen had gemaakt werden we gevraagd om een videoclip te maken. Het was een clip voor een nummer dat gemaakt was door vier producers en waarvan zij ervan overtuigd waren dat het een hit zou worden. Probleem was: de clip die ze al hadden werd niet gedraaid door TMF en MTV. Hij was niet onderscheidend genoeg. Aan ons de vraag om weer met de barbiepoppen aan de gang te gaan.

Nu is er één ding waar ik een hekel aan heb: twee keer hetzelfde te doen. Dat werd hem dus niet. Daar komt bij dat het voor mij een buitenkans was. Als kind was ik al gefascineerd door het feit dat sommige clips je voor eeuwig bijbleven en dat je anderen snel weer vergat. De clips van Roger Glover & Guests (Love is All) en Queen (Bohmian Rhapsody) waren daar voorbeelden van. Ooit wilde ik ook zoiets maken, dat had ik me toen al voorgenomen.

Ook in de jaren 90 was het maken van een videoclip een kwestie van een dag draaien en een dag monteren. Dus een clip was in een paar dagen klaar. Maar dat is met animatie niet het geval. Wij animeerden op 6 beelden per seconde. Een kleine rekensom leert dan dat als het nummer drie minuten duurt je minimaal 1080 beelden nodig hebt. En dan moet je niks meer hoeven te knippen. Bij onze animaties moesten bovendien alle sets en decorstukken bedacht en met de hand gemaakt worden. Dat kost gewoon tijd. We stelden voor om de clip binnen vier weken te leveren. De opnames zouden we maken in het huis van Jacques in Amsterdam Zuid. Hij had daar een grote leegstaande kelder die we hiervoor konden inrichten. Zo gezegd, zo gedaan. We gingen op pad om allerlei miniatuurspullen te kopen en struinden rommelwinkels af om dingen te vinden die als decorstuk konden dienen.

Na drie dagen konden we aan de slag. In plaats van met de digitale Betamax gingen we deze keer werken op 16mm film. Jacques had een Bolex liggen waarmee we beeld voor beeld met een draadontspanner een afbeelding konden maken. Nadat we een succesvolle test hadden gedaan gingen we aan de slag.

Eerst moest natuurlijk een scenario worden bedacht. Dat is iets wat ik totaal niet beheerste, dat had ik eenvoudigweg nog nooit aan de hand gehad. Maar Jacques gelukkig wel en hij kwam al snel op het idee om een hoofdpersoon te bedenken die een avontuur ging meemaken. Die hoofdpersoon was een DJ.

Naast de hoofdpersoon werd een grote schare aan popetjes ingezet. Van ridders tot indianen en incidenteel toch nog een enkele barbiepop. Het filmen ging heel intuïtief. Als we een technisch idee hadden brachten we dat zonder omhaal in de praktijk. Zo zetten we een keer een televisie in de set met een bbq-rooster ervoor. Op een of andere manier werkte het dus we lieten dat er gewoon in.

MTV en TMF draaiden de video erg vaak

In de vierde week werd de hele clip door Jacques gemonteerd en daarna afgeleverd bij de DJ's. Die waren razend enthousiast. De clip werd meteen doorgestuurd naar TMF en MTV. Daar waren ze zo onder de indruk dat de clip meteen op hoogferquente vertoning werd ingezet. Minimaal 1 x per uur werd de clip op beide stations gedraaid.  En dat duurde zo'n zes weken. Het gevolg was dat het nummer ook veel airplay kreeg op radio. Fiesta werd een regelrechte wereldhit.

The Sunclub (Robin 'Jaydee' Albers, Dieter 'Typar' Kranenburg en Michel 'Atbe' Rozenbroek)
Jacques de Koning en Jan van de Laar
1996
Bolex Super
16mm

Animatie: The Sunclub - Fiesta

Placeholder